Loslaten 2.0

Vandaag was het schitterend weer in Noord Spanje. Blauwe lucht, zon en een fris windje in het gezicht. Daarnaast zijn er in deze regio zo veel vogels en kikkers, zodat je naast de schitterende kleuren van alle bloemen ook nog eens de hele dag getrakteerd wordt op een indrukwekkend concert van diverse geluiden.
Vanwege de vele kikkers e.d. zijn er in deze omgeving ontzettend veel ooievaars die nestelen op de hoogste plekken die er te vinden zijn en met hun snavels klapperen wanneer het ze eindelijk gelukt is om op de thermiek te landen op hun nesten. Meestal kerktorens.
De mensen laten de dieren hier meer met rust en het is geen probleem als de vele zwaluwen hun nesten om en in hun huizen bouwen.
Deze regio staat er overigens ook om bekend dat de huizen van leem gemaakt werden en worden, hetgeen je laat voelen alsof je een enorme stap terug in de tijd zet. Net als de prijzen overigens...

In de afgelopen periode heb ik veel opgelopen met een groep mensen en hebben we een erg leuke tijd gehad. Het probleem met groepen is alleen dat er met iedereen rekening gehouden moet worden. Er moeten voldoende slaapplekken gevonden worden dus moeten we ergens op tijd aanwezig zijn en ga zo maar door. Een hoop "moeten" dus en dat is nou net wat ik hoopte te ontwijken tijdens deze Camino. Alhoewel ik in de afgelopen weken veel momenten gezocht heb om op mezelf te zijn, heb ik er toch voor gekozen om de groep achter me te laten en de rest van de Camino nog meer mijn eigen weg te volgen. Het resultaat is, dat ik een heerlijke dag achter de rug heb. Ik kan me zelfs niet herinneren dat ik me eerder zo vrij heb gevoeld als vandaag.
Loslaten is voor mij dan ook hét thema van deze Camino tot nu toe. En niet alleen in het alleen zijn en de eenzaamheid opzoeken, maar ook op privégebied. Het helpt niemand om maar vast te blijven houden aan oud zeer en oude wonden te blijven koesteren. Deze kuilen in de weg, die je regelmatig laten struikelen, moet je vooral achter je laten waarbij je je vooral moet focussen op hetgeen komen gaat. Wat dat betreft is de Camino gewoon een afspiegeling van het leven. Ik besef me dat ik tijdens deze blogs vrij openhartig ben maar ik hoop gewoon van harte dat ik dit gevoel vast kan blijven houden zodra ik thuis ben en vind het niet erg om aan deze lessen herinnerd te worden...

Valt er vandaag dan helemaal niet te klagen? Nou, vanwege de blaren ga ik een dezer dagen wel een of twee teennagels verliezen en waar de ene blaar heelt, verschijnt op de andere plek helaas weer een nieuwe.
Op dit moment, voor het slapen gaan, ben ik dus ook wederom mijn voeten aan het verzorgen en wanneer ik om mij heen kijk, zie ik veel pelgrims wiens voeten in een soortgelijke staat verkeren en ook met hun voeten bezig zijn.
Tijdens het verzorgen van mijn voeten moet ik iedere keer denken aan het moment waarop Jezus de voeten van zijn discipelen waste, vlak voor zijn sterven. De grote Koning die de vieze, vermoeide en gehavende voeten van zijn leerlingen verzorgt is in mijn ogen, vooral op dit moment, een van de meest krachtige manieren om Zijn liefde voor de zijnen te tonen. Wie dan ook niet geloofd dat mijn Koning vooral liefde is, nodig ik van harte uit om ook op pelgrimstocht te gaan.

Oja, vanwege de goede dag van vandaag, ben ik Leon al zo dicht genaderd dat ik daar morgen aan het eind van de morgen al hoop te arriveren. Ik hoop daar ook wat beter internet te hebben zodat ik wat meer foto's kan uploaden.