Les 1: Loslaten !
Blijf op de hoogte en volg Christiaan
01 Mei 2016 | Frankrijk, Saint-Jean-Pied-de-Port
Ondanks de lange voorbereiding, op dag 1 toch wat lichte paniek.
Nog niet half had ik alle dikke kindertranen van het vertrek thuis verwerkt of m'n hele reisschema bleek een grote ramp.
Waar ik me eerst al uit de voeten moest maken voor een stel grote donkere mannen in Noord Parijs, bleek even later mijn trein vanuit Parijs Zuid gewoonweg te zijn geannuleerd. Of ik misschien in een stilstaande trein op het perron wilde slapen...
En daar zit je dan met een pijnlijk ietwat ingekort oor, dikke koortslip en brandende hielen in de kou op een perron in een vreemde omgeving. Hoe lang zou het rijden zijn naar Amsterdam?
Gelukkig kwam er toch nog een nachttrein die me in ieder geval een stuk verder Frankrijk in kon brengen. En eenmaal bij de andere 5 compartiment-genoten bleek de grote donkere Afrikaan naast me een hele aardige kerel die rustig in zijn Bijbeltje zat te lezen en heb ik het allemaal gelukkig zo los kunnen laten dat ik na vier volle uren slaap pas weer wakker werd en pas tóen die kakkerlakken boven m'n hoofd opmerkte.
Dag 2 begon helaas precies zoals de eerste. Het nieuwe reisschema van de Franse spoorwegen deugde opnieuw van geen kant (dacht dat alleen het OV in Nederland een puinhoop was) maar gelukkig bestaan er toch nog hele lieve mensen, zelfs Fransen, op deze aarde en werd het zelfs een hele mooie dag met heerlijke Algerijnse thee en koekjes van de baliemedewerkers.
Pamplona kon vandaag alleen niet meer bereikt worden en daarom zit ik nu uiteindelijk toch nog hier.... in Saint Jean Pied de Port. De Camino heeft kennelijk andere plannen met me.
Op deze tweede dag, las ik overigens de tweede pelgrimspsalm (121) en die had niet toepasselijker kunnen zijn. Vanuit mijn coupé mocht ik van een enorm mooi uitzicht op de bergen genieten. En morgen mag ik er dan ook gelijk aan gaan geloven. De eerste en gelijk ook zwaarste etappe, de Pyreneeën in. Het zal er op of er onder worden voor m'n onderstel maar een ding is zeker, vooralsnog geniet ik met volle teugen van deze prachtige omgeving en prachtige mensen om me heen.
Nog niet half had ik alle dikke kindertranen van het vertrek thuis verwerkt of m'n hele reisschema bleek een grote ramp.
Waar ik me eerst al uit de voeten moest maken voor een stel grote donkere mannen in Noord Parijs, bleek even later mijn trein vanuit Parijs Zuid gewoonweg te zijn geannuleerd. Of ik misschien in een stilstaande trein op het perron wilde slapen...
En daar zit je dan met een pijnlijk ietwat ingekort oor, dikke koortslip en brandende hielen in de kou op een perron in een vreemde omgeving. Hoe lang zou het rijden zijn naar Amsterdam?
Gelukkig kwam er toch nog een nachttrein die me in ieder geval een stuk verder Frankrijk in kon brengen. En eenmaal bij de andere 5 compartiment-genoten bleek de grote donkere Afrikaan naast me een hele aardige kerel die rustig in zijn Bijbeltje zat te lezen en heb ik het allemaal gelukkig zo los kunnen laten dat ik na vier volle uren slaap pas weer wakker werd en pas tóen die kakkerlakken boven m'n hoofd opmerkte.
Dag 2 begon helaas precies zoals de eerste. Het nieuwe reisschema van de Franse spoorwegen deugde opnieuw van geen kant (dacht dat alleen het OV in Nederland een puinhoop was) maar gelukkig bestaan er toch nog hele lieve mensen, zelfs Fransen, op deze aarde en werd het zelfs een hele mooie dag met heerlijke Algerijnse thee en koekjes van de baliemedewerkers.
Pamplona kon vandaag alleen niet meer bereikt worden en daarom zit ik nu uiteindelijk toch nog hier.... in Saint Jean Pied de Port. De Camino heeft kennelijk andere plannen met me.
Op deze tweede dag, las ik overigens de tweede pelgrimspsalm (121) en die had niet toepasselijker kunnen zijn. Vanuit mijn coupé mocht ik van een enorm mooi uitzicht op de bergen genieten. En morgen mag ik er dan ook gelijk aan gaan geloven. De eerste en gelijk ook zwaarste etappe, de Pyreneeën in. Het zal er op of er onder worden voor m'n onderstel maar een ding is zeker, vooralsnog geniet ik met volle teugen van deze prachtige omgeving en prachtige mensen om me heen.
-
02 Mei 2016 - 16:03
Marco:
Hahaha...Chrissie, vanaf nu kan het alleen maar beter worden lijkt me. En sinds wanneer ren jij weg voor grote donkere mannen? Geniet van de mooie dingen, de pijn aan je hiel gaat weer weg, de kakkerlakken lusten je toch niet en je oor groeit weer aan. Bon voyage amice! -
03 Mei 2016 - 09:20
Ben Inge En Bram:
Het is nu echt begon! Succes , en vooral genieten van al het moois ! -
03 Mei 2016 - 10:45
Wim Van Trui:
Een goed begin is het halve werk, dus nu nog maar 400 kilometer...
Zo kan ik het ook...
Geniet maar! Hoe houd je contact met thuis? Via Skype of zo, ik ben niet zo bekend met die dingen.
Volgende keer op klompen lopen, zou dat niet beter voor je achillespezen zijn?
Hier wordt het zomer, dus dat mis je....
Nu begrijp ik die baard: hoef je geen scheerzeep en -messen mee te nemen!
Doe je best en haal ook je Spaans op.
Hasta la vista!
Wim van Trui (van Beut) -
03 Mei 2016 - 22:25
Ton:
Hoi Chris, het begin mag dan niet geheel naar wens zijn geweest maar als je dan uiteindelijk op de 2e dag van een mooi uitzicht mag genieten doet dat snel het e.e.a. vergeten. Hoe is het je de 3e dag vergaan, want dat was denk ik de eerste zware test voor je achillespees. Ik hoop dat het geen beperking heeft opgeleverd om te genieten van de omgeving. We gaan het wel lezen en ik ben benieuwd naar je indrukken en hoe de reis verder verloopt. Succes topper. -
04 Mei 2016 - 10:43
Bassio:
Klein stukje nog! Succes maatje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
