Inmiddels hebben we de Navarra verlaten voor de Rioja streek, waar men niet alleen heel erg goede wijnen heeft maar waar de apostel Jacobus een speciale plek inneemt in het leven van de mensen uit deze streek. Dit heeft voornamelijk te maken met een verhaal ten tijde van de islamitische overheersing van Spanje.
Tijdens een grote veldslag, dicht bij Logroño waar ik mij nu bevind, zou de geest van Jacobus, rijdend op een paard, de agressor hebben verslagen. Hierdoor heeft de apostel in deze streek de naam Matamoros gekregen, hetgeen morendoder betekend. Zelf denk ik eerlijk gezegd dat het weer en het landschap het Christelijke leger ook een handje geholpen heeft ;-)

Iedere dag heeft overigens zo'n beetje het zelfde ritme. Om een uur of half zes word ik wakker, waarna ik mijn spullen inpak en rond zeven uur begin met lopen. Onderweg drink ik vaak een kop koffie en neem een soort van omelet als ontbijt. Hierna probeer ik vaak veel km's te maken om na het middaguur een slaapplaats te zoeken waar ik mijn blaren ga prikken, ga douchen, de was doe en een hapje ga eten om weer op tijd naar bed te gaan.
Wanneer ik onderweg niet in gesprek ben met andere pelgrims, probeer ik vaak wat te genieten van de muziek die op mijn telefoon staat.
Tijdens de laatste etappe, terwijl ik mezelf weer eens heel erg zielig voelde, luisterde ik naar een nummer genaamd Grace, van Michael W. Smith. Hierbij zingt hij onder andere: "Forgive me Lord, when I'm weak and lost. You traded heaven for a wooden cross". Dit soort teksten zetten je vervolgens aan het denken... Het is niet zo dat ik deze tocht doe om te proberen het lijden van Jezus te evenaren, wat wij natuurlijk ook nooit zouden kunnen, maar het zet mijn eigen "lijden" wel in een ander perspectief...
Niet veel later overigens, tijdens een moeilijk stukje route, hoor ik ineens André Hazes in mijn oor tetteren dat het mooi geweest is en dat het de hoogste tijd is om naar huis te gaan... Waarom heb ik deze muziek überhaupt op mijn telefoon vraag ik mij dan af....
Een nummer wat ik de afgelopen route misschien wel tien keer herhaald heb is een klassiek stuk, genaamd "Finlandia, Op 6". Waarschijnlijk zullen sommige lezers van deze blog het laatste gedeelte van dit stuk wel herkennen, net zoals de bekende tekst die later bij deze mooie klanken zijn geschreven en begrijpen waarom ik zo van dit stuk houd.
Een fijne zondag (en moederdag) toegewenst allemaal!