appeltje eitje

Na zo'n beetje de zwaarste tocht ooit, verlaten we het hooggebergte en trekken we momenteel door de Navarra. Zoals jullie aan de foto's kunnen zien was het een onvergetelijke tocht en zelden ben ik zo diep gegaan als tijdens de eerste etappes. De weerbarstigheid van de elementen is overigens duidelijk terug te zien in de mensen die hier wonen. Het is, na het ervaren van deze omgeving, niet vreemd om te zien dat de Basken zo'n sterk volk zijn.
Van mijn achillespezen heb ik overigens nauwelijks nog last. Waarschijnlijk heeft al het rek- en strekwerk, bergopwaarts, een helende werking op mijn pezen gehad.
Vanuit de sneeuw in het hooggebergte lopen we momenteel door de zonovergoten Navarra en dat is gewoon even ademhalen. Natuurlijk is het geen pretje om uren op een scherpe ondergrond te lopen van lijsteen wat in een hoek van 90 graden uit de aarde omhoogkomt, terwijl de vellen er inmiddels bijhangen (ga nooit dit soort tochten lopen op nieuwe schoenen #blaren), maar ik ga jullie toch echt niet voorzien van een of andere klaagzang. Ik heb de afgelopen tijd nl mogen genieten van een van de mooiste gebieden in Europa en ben omringd met mooie mensen vanuit de hele wereld die ik op dit moment mijn vrienden en misschien zelfs wel mijn tijdelijke familie mag noemen. Iedereen hier heeft het zelfde doel en iedereen neemt zijn eigen verhaal mee op reis. Ja, de Camino is echt ontzettend mooi om te doen. Én zeker ook leerzaam.
Dat brengt me op les 2:
Wat tijdens het lopen duidelijk wordt, is dat iedereen zijn of haar eigen tempo heeft. De één is wat sneller en de ander heeft wat vaker een rustmoment nodig. Uiteindelijk komen we echter allemaal op het zelfde punt aan.
In het werk of privé verwachten we vaak van alles van anderen. Doelstellingen en deadlines zijn aan de orde van de dag en als we niet binnen de lijnen opereren, wordt daar iets van gevonden... Maar iedereen heeft zijn eigen tempo. Als volwassene maat zeker ook als kind. Wanneer ik naar mezelf kijk, denk ik dat ik op dat gebied zeker een les heb geleerd de afgelopen dagen.
Misschien heeft de lezer van dit stukje hier misschien wel niet zo veel aan maar voor mij zijn dit zeker belangrijke lessen die ik niet snel wil vergeten.

Zoals jullie zien, ben ik deze middag in Pamplona aangekomen en verblijf ik in de zelfde herberg als waar ik eigenlijk afgelopen zaterdag zou verblijven. Over deze schitterende stad en alle bijzonderheden de volgende keer meer.

Ps, ik hoop dat jullie de foto's kunnen waarderen.