Galicië.
Blijf op de hoogte en volg Christiaan
27 Mei 2016 | Spanje, Cebrero
We hebben de vlakten van de Bierzo regio achter ons gelaten en bevinden ons op dit moment in een omgeving met een adembenemende schoonheid, Galicië.
Om hier te komen heb ik de afgelopen 3 dagen ruim 107 km gelopen door een redelijk uitdagende omgeving met als hoogtepunt de beklimming van de Cebreiro. Een klim van zo'n 750 meter in de laatste uren van een lange warme dag. Wanneer je echter deze top bereikt hebt, vergeet je onmiddellijk alle pijn en moeite van de laatste uren. De schoonheid van deze omgeving is adembenemend en moeilijk te beschrijven.
Gedurende de Camino heb ik diverse mensen uit Ierland leren kennen, die mij allemaal vertelden dat Galicië zo op hun geliefde vaderland zou lijken en daar was geen woord aan gelogen. De Keltische invloeden in deze streek zijn overduidelijk aanwezig in de bouwstijl, de muziek en de dans in deze regio en het kan niet anders dan dat de weersomstandigheden in deze regio er ook voor zorgen dat deze omgeving zo herkenbaar is voor de Ier. Veel groen en veel regen. De hele dag loop je door bossen met stijle, smalle, bochtige en modderige paden waarbij je de hele dag op moet letten niet over de vele keien te struikelen. Het terrein in dit gebied is zo zwaar dat ik voor het eerst ook pelgrims te paard deze route zie nemen omdat het anders gewoon té zwaar is. Gisteren passeerde ik overigens een kasteel uit de twaalfde eeuw, één van de bestbewaarde kastelen in Spanje, in de stad Ponferrada, die een lange tijd eigendom is geweest van de tempeliers. Met al deze facetten in het achterhoofd heb je weinig verbeelding nodig om te bedenken hoe het er hier in de vroege middeleeuwen aan toe moet zijn gegaan toen de toen al vele pelgrims door deze ridders werden beschermd tijdens hun Camino.
Gelet op het zware terrein zal het tempo de komende dagen waarschijnlijk minder hoog liggen dan de afgelopen dagen al viel er op het laatste bord wel te lezen dat het slechts 160 km tot Santiago is en dat zorgt toch wel voor wat extra motivatie.
Bijna aan de top van de Cebreiro ontmoette ik overigens een klas met jonge kinderen (die per bus vanuit een andere richting kwamen) en hoorde ik bekende Nederlandse klanken vanuit deze groep. Het bleek een Belgische klas te zijn op schoolreis. De kinderen waren erg geïnteresseerd in deze gekke pelgrim met zijn bezwete hoofd.
Toen een van de kinderen mij vroeg hoeveel km's ik inmiddels al gelopen had besefte ik dat ik er inmiddels al zo'n 640 op had zitten en bekroop mij een gevoel van dankbaarheid dat ik al zo ver mocht komen. Dat is namelijk niet vanzelfsprekend.
Gisteren heb ik overnacht in een plaats genaamd Villafranca del Bierzo. Deze plaats wordt ook wel "klein Santiago" genoemd en is een plaats waar de pelgrims, die het niet lukte om de hele tocht af te maken, toch een zegen kregen.
Een prachtige plaats overigens waar een jong stel een oude familieherberg draaiende weet te houden met een passie voor het vak die ik nog niet eerder ben tegengekomen.
Al weet dit stel net hun hoofd boven water te houden, kosten nog moeiten worden gespaard om het de vermoeide pelgrim zo comfortabel mogelijk te maken. Waar veel herbergen reserveringen aannemen, houden ze in deze herberg altijd nog een bed over voor mensen zoals ik, die een hele lange en vermoeide dag achter de rug hebben. Nadat ik eerst vriendelijk begroet wordt en ik te horen krijg dat er "natuurlijk" een bed voor me klaar staat, krijg ik een glas water en mag ik mijn bezwete kleding, stinkstokken en kapotgesleten ondergoed bij de vrouw inleveren zodat deze na de heerlijk warme douche en maaltijd weer fris gewassen en gestreken op mijn bed liggen in de kamer die ik geheel voor mezelf heb.
Nadat het echtpaar de herberg rond 22:30 heeft afgesloten, mogen zij eindelijk zelf dineren waarna ze na 3 uur slaap weer naar de herberg terugkomen om het ontbijt te serveren.
Dit soort mensen is een Spaanse siësta dan ook van harte gegund, al betwijfel ik of zij hier aan meedoen.
Natuurlijk is dit een wat extreem voorbeeld maar over het algemeen zijn de mensen in deze regio gewoon heel erg begaan met de pelgrims. Je hoeft bijvoorbeeld niet raar op te kijken als er ergens in een verlaten gebied ineens een kraam staat met fruit en ander eten en drinken waar je soms niet eens voor hoeft te betalen. In veel gevallen wordt er slechts een donatie (donativo) gevraagd, net als in sommige herbergen overigens.
Al verlang ik inmiddels wel weer naar huis, dit soort ervaringen zorgt er wel voor dat ik nog steeds ontzettend aan het genieten ben en ik iedereen kan aanraden om deze reis te maken.
-
27 Mei 2016 - 21:47
Louise:
Blijf nog maar een paar maanden lopen hoor.! We genieten ontzettend met je mee!! -
28 Mei 2016 - 12:23
Ben Inge En Bram:
Wauw wat mooi geschreven weer. En wat zijn we ontzetten trots op je , zo'n doorzettingsvermogen dat jij hebt.
Ook zijn we trots op je vrouw hoor , ze doet het super !
Succes met de laatste km !
Liefs van ons -
28 Mei 2016 - 12:35
Anne-lise:
He Topper dat doe je goed man. Nog even en je hebt je tocht volbracht. Mooie verhalen en mooi foto's. De foto met de regenboog was wel erg bijzonder na alle tegenslagen. Succes met het vervolg van je reis. We houden van je , we missen je, en hopen je gauw te zien. Liefs en een dikke kus van ons
-
30 Mei 2016 - 16:32
Aleida :
Lieve Chris. Opnieuw zeg ik Super dat je dit doet en dat je ondanks blaren, ontstekingen etc. deze geweldige zware tocht volhoud .De laatste Km. doe je natuurlijk gewoon nog even!!!! Je hebt nog even de tijd hoorde ik van Helle. En opnieuw heb ik genoten van je prachtig geschreven verhaal! Chris zet hem op en hou vol! RESPECT MAN !!!! Liefs Gerhard en Aleida. -
30 Mei 2016 - 21:53
Johanna:
Hé Chris, wat goed zeg om te lezen allemaal!
Heel veel succes met de laatste kilometers!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley